Duada İhlâs Ve Helal Lokmanın Önemi

Nebiyy-i Ekrem Efendimiz buyurmuşlardır ki:
“Bir kimse dışını ve içini temizleyip düzenleyerek kırk gün ihlâsla Cenâb-ı Allah için amel ve ibâdet ederse kalbi hikmet kaynağıyla dolup dilinden ma’rifet pınarı akmaya başlar”1
“Kişi, ihlâs ile Kelime-i Tevhid’i (Başka İlâh yok, ancak Allah vardır!) söyledikçe hiçbir hicap onu geri çevirmeksizin bu zikri, Allah’a yükselir. Allah’a vâsıl olunca (ulaşınca)Allah bu kelimeyi söyleyene nazar eder. Allah’ın nazar ettiği her bir mü’min kulunu rahmeti içine alması O’nun hakkıdır”2
“Helâllığında ve haramlığında şüphe bulunan nesneyi terk eyle ve helâl olduğu muhakkak bulunan şeyleri kabul et’3
Bu hadîs-i şerîf, insanın maneviyatının haramdan korumak için tam ihtiyât üzere bulunmasının lüzumu hakkında buyurulmuş ise de diğer işlerine, sözlerine ve başka davranışlara da tatbik için bir bütün kaide tarzında bulunmuştur.
“Niyet eylediğin bir iş için kalbinde korku ve tereddüt olursa o işi yapma”4
“Haramlardan sakın, insanların en âbidi olursun”5
“Cibril bana ne zaman geldiyse şu iki duâyı emretti:
“Ey Rabbim! Bana temiz rızık ver ve sâlih amel nasîb et”6
Allah Teâlâ buyuruyor: “Kulum, beni yalnız iken zikrederse Ben de onu yalnız zikrederim. Beni bir topluluk içinde zikrederse onu ondan daha hayırlı ve daha büyük bir topluluk içinde zikrederim”7
“Sıkıntılı zamanlarında Allah’ın kendisine icâbet etmesini isteyen kimse rahatlık zamanında duâyı çok yapsın”8
“insanların en âcizi duâdan da âciz olan, insanların en cimrisi selâmı da kıskanan kimsedir”9
“Ey Rabbim, Şükrünü edâya, Seni zikretmeye ve Sana güzel ibâdet etmeye bana yardım et!”10diyen bir kimse mükellef bir duâ yapmıştır.
“İyiliğin her çeşidi ibâdetin yarısıdır. Diğer yarısı ise duâdır”11
“Duâ mü’minin silâhı, dînin direği, göklerin ve yerin nûrudur”12
“Zaillerinizin duâları ve ihlâslarmdan başka bir şey hürmetine mi nusrete nâil oluyorsunuz?”13
Allah’ın huzûrunda zayıflığını, aczini ve fakrını idrâk ederek ve dünyevî arzulardan kalben alâkasını keserek duâ edenlerin ihlâsları kuvvetlidir. Bu da rızık ve nusret sebeblerinin en büyüklerindendir.
1 Keşfül-hafâ, 2/224: (Ebû Nuaym’den)
2 Buhârî, Deavât,
3 Buhârî, Büyü’, 3; Tirmizî, Kıyame, 60;
4 İbn Hanbel, Müsned, 5/252,256.
5 Tirmizî, Zühd, 2; İbn Hanbel, Müsned, 2/310.
6 Müminûn Sûresi, 51 nci âyetin mealinde bir duadır.
7 Müslim, Zikr, 3, 18, 19, 21;Buhârî,Tevhîd, 15, 43; Tirmizî, Deavât, 131;lbn Mâce,Edeb, 53, 58;lbn Hanbel,Müsned, 3/351
8 Tirmizî, Deavât. 9.
9 KeşfüThafâ, 1/142 (Taberânî ve Beyhakî’den)
10 el-Camiû’s-Sağir.
11 a.e.
12 a.e.
13 KeşfüThafâ, 1/403 (Ebû Yalâ’dan)
14 Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/259