Hz. Ebu Bekir’in Kasidesi (Münacaatı)
“Lütfunu esirgeme ey Rab bu kuluna ki, azığı pek kalil*,
İflas etmiş olsa da sadakatle yine kapına geldi ey Celil!
Günahı pek büyük; Sen o günahları yarlığa* ne olur,
Hali de pek acip, hem günahkâr bir abd-i zelîl,
Onun ki isyan üstüne isyan, hata üstüne hata,
Senden ihsan üstüne ihsan, hem de atâyı cezil*,
Kum taneleri sayısınca günahlarından Sana sığınıyor,
N’olur müsamahanı göster de sil onları ey Cemil!
Nice olur halim, yok defterde işe yarar bir fiil,
Düşmüşlüğüm çok, taate gelince pek kalil, ,
Ruhumun yaralarını sar da, hacatıma kıl bir çare,
Sen Şafi-i Hakiki, ben de kalbi sakim* bir alil*.
Beni yakan ateşe de ‘berd* u selam ol’ de ey Allah’ım,
Bir zaman dediğin gibi fi hakk-ı Halil,
Sensin Şafi, Sensin Kâfi, evvel-ahir her işte,
Ente Rabbi, Ente hasbi, Ente li ni’mei’l Vekil.
Cömertliğine yoktur sınır, fazlınla bu kulunu sevindir,
Gönlümü şad eyle, göster de en güzel bir delil,
Saç rahmetini üzerimize, hem emin kıl korktuğumuzdan,
Ya İlahi! Sen’ sin yegâne hüküm sahibi, münadin* de Cebrail. ,
Nerede Musa, nerde İsa, nerede Yahya, nerede Nuh,
Sen ey âsî nefis, dön de ara bul bir Mevlayı Celil”
Kalil: Az
Yarlığa: Affet
Atâyı cezil: Çokça bağışlama
Sakim:Hastalıklı
Alil: Hasta
Berd:Serin
Münadin:Sözcün
