Peygamber Efendimiz şöyle buyurmuşlardır:
• Büyük zorluklara duçar olduğunuz zaman ‘Allah bize yeter. O ne güzel vekildir’ zikr-i cemîlîne devam ediniz.
• Cenâb-ı Hak, duada fazla ısrar edenleri sever.
• Eğer bir kul, Cenâb-ı Hakk’a bir hususta duâ eder de icâbet olunmazsa onun yerine bir hasene, yani bir sevâb yazılır.
• Bir babanın oğlu için duâsı, bir peygamberin ümmeti hakkındaki duası gibi makbuldür.
• Ezân ile kâmet arasında yapılan duâ müstecâbdır. Bu arada hemen duâ ediniz.
• Kaderden sakınmak kaderi def etmez. Lâkin sâlihlerin duâsı, nüzûl etmiş ve edecek olan elem ve musibeti def etmeye ve kaldırmaya medâr olur. İş böyle olunca ey Allah’ın kulları, duâ ediniz.6
• Kur’ân-ı Azîmü’ş-şan her ne vakit hatmedilirse akabinde yapılan bir duâ müstecâbdır.7
• Bir kimsenin sevdiği bir kimse aleyhinde olan duâsının kabul olun¬mamasını Cenâb-ı Hakk’tan istirhâm eyledim.8
• Bir farz namazını huşû’ ile edâ eden kimsenin o namazın akabinde vaki’ olacak bir duâsı müstecâb olur.9
• Mazlumun bedduâsından sakınınız. Zira bir kıvılcım süratiyle semaya icabete yükselir. Fâcir de olsa mazlûmun duâsı makbûldür.10
• Cenâb-ı Allah buyurmuştur ki: ‘Kim bana dua etmezse ona gazab ederim11 Zîrâ bu hal ya gafletten yahut kibirden ileri gelir.
• Ana ve babaya iyilik ömrü artırır. Yalan söylemek rızkı noksanlaştı¬rır, duâ kazaya siper olur.12
• Kendisine iltica ile bir ricada bulunan kimsenin ricasını kesip atanın duâ ve ricasını da Allah kesip atar.13
• Her kim dualarının kabulünü, gam ve üzüntülerinin def olup kaldı¬rılmasını arzu ederse sıkıntıda bulunanların imdadına yetişsin.14
Enes bin Mâlik’den gelen rivayette ise Resûlu Ekrem:
“Her bir Nebî Allah’tan bir dilekte bulundu. Yahut, her bir peygamberin Allah’a edeceği bir duâsı vardı. Her biri duâsını yaptı ve kabul olundu. Ben ise duâmı kıyâmet gününde ümmetim için şefâat kıldım”15
Peygamberlerin her duâsının müstecâb olması kuvvetle umulur ise de, kesin olmayıp yalnız bir dualarının kesin olarak kabul edileceği kendi¬lerine bildirilmiştir. O dua, her bir Nebîye Allah tarafından husûsî olarak verilen duâdır.
1 Ebû Dâvud, Vitr, 25; Tirmizî Kıyâme, 8; Ibn Hanbel, Müsned, 1/336.
2 Kenzûl-irfân 57 (Camili’s-sağîr’den)
3 a.e. göst. yer.
4 Keşfuî-hafâ, 1/495 (Deylemî’den)
5 Tirmizî, Salat, 44, Deavât, 128; Ebû Dâvud, Salât, 35.
6 Tirmizî Deavât, 101; İbn Hanbel, Müsned, 5/224.
7 Kenzül-irfan, 59 (Camiu’s-sağîr’derı) Dârimî, Fezailül-Kur’ân. 33.
8 a.e. göst. yer. Keşful-hafâ, 1/404 (Dârekutrıî’den)
Buhârî, Cihâd, 180; Müslim, îman, 39; Ebû Dâvud, Zekât, 5; Tirmizî, Zekât, 6; İbn Mâce, Zekât,
9 Buhârî, Cihâd, 180; Müslim, îman, 39; Ebû Dâvud, Zekât, 5; Tirmizî, Zekât, 6; İbn Mâce, Zekât, 6;Dârimî, Zekât 1; Muvatta, Da’vetül-mazlûm, 1; ibn Hanbel, Müsned, 1/333.
10 Keşfulhafâ, 1/405 İbn Hanbel, Müsned’den
11 ibn Mâce, Duâ, 1; ibn Hanbel, 3/477
12 Buhârî, Mevâkîtü-salât, 5; Müslim, İmân, 137; Ebû Dâvud, Edeb, 130; Tirmizî, Salât, 13; Neseî, Mevâkît, 51; ibn Mâce, Edeb, l.
13 Keşfü 1-hafâ, 2/272 (Ahmed b. Hanbel, Müsned’den)
14 Müslim, Müsakat, 32; ibn Hanbel, Müsned, 3/32.
15 Buhârî, Daavat, 1, Müslim, İman, 340
(Mecmuatul Ahzab Muhtasarı,7-9)
