Filistin’in Batı Yaka bölgesinde kapının gece geç saatlerinde çalması hayra alamet değildir. Çünkü bu ses yine bir eşkıya baskınına işarettir. el-Halil’de ikamet eden Halid Bedir’in evinin gece saat 02.00 civarında çalması da doğal olarak bir endişeye neden oldu. Halid hemen yatağından kalkıp kapıyı açtı. Evinin önüne adeta askeri bir birlik dizilmişti. Kapının ve pencerelerin önünü askerî araçlar ve elleri silahlı, alarm durumunda askerler doldurmuştu.
Baskın düzenleyen askerler önce ev halkının tümünün kimliklerini isteyip tek tek gözden geçirdiler.
Halid askerlerin kendisini tutuklamaya geldiklerini düşündü ve kapısına dikilen işgalci subaya; “Gidip elbiselerimi giyip geleyim” dedi. Subay; “Hayır biz seni istemiyoruz, eşin Hibe’yi götüreceğiz” dedi.
Bunun üzerine Halid kendisine hâkim olamadı ve karşısındaki subaya yüksek sesle bağırmaya başladı. Bu bağırma üzerine onunla işgalci çetenin başındaki subay arasında yarım saat süren çok sert bir sözlü tartışma oldu.
Halid eşi hakkında; “O iki çocuk annesi ve hasta. Şu an tedavi görüyor. Tedavisine devam etmesi lâzım. Üstelik herhangi bir şey de yapmadı. Onu niye götüreceksiniz?” dedi. Fakat bütün bu açıklamaları işgalcileri insafa getirmediği gibi bir sonuç da vermedi.
Halid’in eşini işgalci eşkıya güçlerinin baskınlarından kurtarmaya da imkânı yoktu. Çünkü işgal güçleri bir kadını götürmeye tam anlamıyla bir askerî birlikle, adeta bir orduyla gelmişlerdi. Evin her tarafını askeri araçlarla kuşatmaya almışlardı.
Hibe’nin suçu ise annesinin ve akrabalarının bulunduğu Gazze’yi ziyaret etmiş olmasıydı. Çünkü işgalci siyonist yönetime göre Gazze’nin abluka altında olması gerekiyordu ve burada bulunan akrabalarını ziyaret etmek yasaktı.
