HABLULLAH

HABLULLÂH (*)

*Hablullâh; Allâh’ın ipi. Kur’ân-ı Kerîm. Allâh’a kavuşma vâsıtası. İhlâs. İtâat. Cemaat.

-İp ve bağ demektir, damar mânâsına da gelir. (Elmalılı Tefsiri)

-Yahud “habl” ile murad; cemaattir. Zira Vâcib Teâlâ, ehl-i İslâmın dâima toplu bulunup bir noktadan hareket etmesi lâzım geldiği ve vahdet noktasından ayrılmak izmihlâli (yok olma, yok olup bitme) mucip olduğu cihetle içtima’ ile emrederek tefrikadan nehy etmiştir. Mânâyı nazım: Ey îmân edenler hepiniz cemaate yapışın, dağılmayın, demektir. (Hulâsat’ül Beyân)

3/ Âl-i İmrân -103- Hep birlikte ALLÂH’ın ipine sımsıkı sarılın. Parçalanıp bölünmeyin. ALLÂH’ın size olan nimetini hatırlayın. Hani sizler birbirinize düşmanlar idiniz de o, kalblerinizi birleştirmişti. İşte onun bu nimeti sayesinde kardeşler olmuştunuz. Yine siz, bir ateş çukurunun tam kenarında idiniz de o sizi oradan kurtarmıştı. İşte ALLÂH size âyetlerini böyle apaçık bildiriyor ki doğru yola eresiniz.