VASİYET

*Vasiyyet (arapça.isim.cem’i:vesâyâ); Bir kimsenin vefâtından sonra yapılmasını istediği şey.
2/ EL-BAKARA -180- Birinize ölüm geldiği vakit, bir hayır (bir mal) bırakacaksa, babası, anası ve en yakın akrabâsı için meşrû bir sûrette vasiyyet etmek, ALLÂH’dan korkan kimseler üzerine yerine getirilmesi vâcib bir hakk olarak size farz kılındı.
181- Şimdi her kim, bunu duyduktan sonra onu değiştirirse, her hâlde vebâli, sırf o değiştirenlerin boynunadır. Şüphe yok ki ALLÂH, Semî(her şeyi işitir)dir ve Alîm(her şeyi bilir)dir.
182- Her kim de vasiyyet edenin, bir hatâ işlemesinden veyâ bir günâha girmesinden endîşe eder de tarafların arasını düzeltirse, ona bir vebâl yoktur. Şüphesiz ki, ALLÂH çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.
5/ EL-MÂİDE -106- Ey îmân edenler! İçinizden birine ölüm (emareleri) geldiği zaman, vasiyyet sırasında aranızdaki şâhidliğin hükmü, kendi içinizden iki adâletli şâhid, yâhûd yeryüzünde yolculuğa çıkmış iseniz, ölüm (emareleri de) size gelip çatmışsa, sizden olmayan diğer iki şâhid tutmaktır. Eğer (bunlardan) şüpheye düşerseniz, namazdan sonra onları alıkorsunuz. Onlar da ALLÂH’a şöyle yemîn ederler: “Akrabâ bile olsa, yemîni bir çıkar karşılığı satmayacağız, ALLÂH’ın şâhidliğini gizlemeyeceğiz. Aksi hâlde günâhkârlardan oluruz”.